Κατωτέρω είναι μια μερική διασκευή απο μια εισαγωγή σε ενα καινούργιο βιβλιαράκι αναφορικά στο Μνημόνιο, απο τη συγγραφέα του Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη (Πρ. Πρύτανης και Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας).
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο στόχος είναι η συνειδητοποίηση της ανάγκης να σωθούμε. Και αυτό αποκλείεται αν παραμείνουμε με το Μνημόνιο.
Είναι ένα Μνημόνιο που μόνο οδηγεί σε αδιέξοδο, σε μια κραυγή αγωνίας για την κατεπείγουσα ανάγκη να αγωνιστούμε με νύχια και δόντια για να σωθούμε. Είναι ένα επαχθές, επαίσχυντο και εγκληματικό κατασκεύασμα. Είναι μια απόπειρα αποικιοκρατίας.
Αυτό το Μνημόνιο έχει δέσει χειροπόδαρα την Ελλάδα και τις προοπτικές της (αλλά που σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί μονόδρομο).
Οι εμφανείς στόχοι του Μνημονίου είναι χωρίς καμιά αμφιβολία απραγματοποίητοι (Δηλαδη είναι ένα σχέδιο με σκοπό την αποτυχία). Τα οικτρά του αποτελέσματα οδηγούν διαχρονικά την κατάσταση από το κακό στο χειρότερο. Οι χωρίς προηγούμενο θυσίες που ζητούνται από τον ελληνικό λαό θα μείνουν χωρίς αντίκρισμα. Αυτο άλλωστε αποδεικνύεται, από την ανάγκη συνεχών επικαιροποιήσεων του, που επιβάλλουν ολοένα και πιο ασήκωτες, και πιο απάνθρωπες, και πιο άδικα κατανεμημένες θυσίες.
Επιβάλλεται να βγούμε από μια κατάσταση μοιρολατρίας που μας καταστρέφει και μας εξαφανίζει χωρίς δυνατότητα αναστροφής.
Χρειάζεται μια προετοιμασία εξόδου, καταρχήν, από την κρίση του Μνημονίου.
Με την πεποίθηση ότι η Ελλάδα βρίσκεται ήδη σε κατάσταση χρεοκοπίας με αναστολή, αναφέρονται ενδεικτικά μερικές από τις διεξόδους, που θα έπρεπε να επιδιωχθούν, ταυτόχρονα και συμπληρωματικά. Που είναι:
- η κήρυξη του χρέους ως επαχθούς και απεχθούς,
- η αναδιάρθρωση/αναδιαπραγμάτευση του χρέους,
- η αναζήτηση εξωευρωπαϊκής βοήθειας,
- η απαίτηση καταβολής κατοχικού δανείου και πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία,
- η αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου,
- στη χειρότερη περίπτωση η δήλωσή μας περί αναστολής πληρωμών στο εξωτερικό (με την οιονεί βεβαιότητα ότι κάτι τέτοιο δεν θα γίνει αποδεκτό από την ΕΕ, αφού θα σήμαινε, πιθανότατα, την απαρχή της διάλυσης της. Στην επιλογή, εξάλλου, λύσεων οφείλει να μας απασχολήσει και το ερώτημα του αν, πράγματι, επιθυμούμε να παραμείνουμε σε μια Ευρώπη που, σαφώς, μεταλλάσσεται σε Ενωμένες Πολιτείες της Γερμανίας).
Διασκευη: Λ. Καλλινικος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου