Κώστας Τσιαντής - ΠΝΟΗ ΕΛΛΑΔΑΣ:

ΩΡΑ ΓΙΑ ΜΑΖΙΚΟ ΛΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Μπροστά στην κατάσταση πολιτικής απονεύρωσης που κυριαρχεί στην πατρίδα μας, τις προσπάθειες για ανακύκλωση του ίδιου πολιτικού σκηνικού που μας οδήγησε στην κρίση, καθώς και τις  αδιέξοδες πολιτικές που υποθηκεύουν τη χώρα και το μέλλον μας,  ο Μίκης Θεοδωράκης, παρά τα 85 του χρόνια,  συνεχίζει να αντιστέκεται και με άκαμπτο  σθένος να σκέπτεται και να μιλά πολιτικά.

Ο λόγος του για «ανεξάρτητο κίνημα πολιτών» απλώνεται κάθε μέρα σε όλη την Ελλάδα και αρχίζει να περνά και να αφυπνίζει το λαό μας. Προχθές μάλιστα -την επόμενη  μέρα των εκλογών (8-11-2010)-, αφού είδε την αποδοκιμασία της κυβερνητικής πολιτικής  εξέφρασε ρητά την ανάγκη  για «ανυπακοή και μαζικό λαϊκό κίνημα». Οι φωνές του κατεστημένου (καλόπιστες και μη) που εκφράστηκαν απέναντί του στην αρχή διστακτικά, τώρα αρχίζουν να δυναμώνουν και να στρέφονται εναντίον του.  Κάνοντας πως δεν βλέπουν  την συστηματικά εκτυλισσόμενη  παντού πολιτική της νέας τάξης την υποβαθμίζουν και την  εντάσσουν  απλά στα σενάρια «συνωμοσίας». Μακάρι να ήταν έτσι. Όμως  δεν είναι, κι’ ούτε θα μπορούσε να είναι όταν η πολιτική της Δύσης έχει χάσει την αυτονομία της και έχει γίνει υποχείριο του χρήματος και της ακόρεστης ορμής για δύναμη και εξουσία.

Ο Μίκης Θεοδωράκης με την πρόσφατη παρέμβασή του (http://www.youtube.com/watch?v=iXnDu-8-QDc) εξέφρασε την ανάγκη να αντισταθούμε μαζικά ως πολίτες και πατριώτες σε μια τέτοια πολιτική, η οποία έκανε τη χώρα μας να βρίσκεται υπό ξένη κατοχή. Εξέφρασε την ανάγκη να δώσουμε περιεχόμενο στο θεσμό της Δημοκρατίας (στην αρχή της πλειοψηφίας) προκειμένου να αναμορφώσουμε την Πολιτεία μας και ν’ ανακτήσουμε την ελευθερία και την ανεξαρτησία μας. Μας έδειξε  με τον τρόπο αυτό το δρόμο για τη Νέα  Ελλάδα.

Η ακριβής οριοθέτηση  αυτού του νέου δρόμου απαιτεί βεβαίως δουλειά και παλλαϊκή συσπείρωση. Απαιτεί την έξοδο του καθενός μας από τον εφησυχασμό και την μοιρολατρία.  Απαιτεί την ενεργοποίηση των  ειδικών σε κρίσιμα θέματα όπως της γεωστρατηγικής,   της οικονομίας, της άμυνας, της εξωτερικής και κοινωνικής πολιτικής. Υπό την έννοια αυτή είναι η ώρα ηγετικά στελέχη και προσωπικότητες αυτού του είδους να δώσουν ουσιαστικά το παρόν τους: να δώσουν όλες τις δυνάμεις τους για να φωτιστεί κάθε πτυχή της νέας πορείας. Να υπερβούν ακόμη όπου χρειαστεί τον εαυτό τους και να συνεργαστούν για τη λήψη αποφάσεων σε ζητήματα τακτικής και στρατηγικής.  

Υπάρχουν διάχυτα ερωτήματα στο κοινωνικό σώμα που πρέπει να απαντηθούν και ζητήματα στα οποία πρέπει να ληφθούν μακρόπνοες και σοφές αποφάσεις. Η πολιτική του κατεστημένου (που επί τόσα χρόνια μας έκρυβε το πρόβλημα)  οδηγεί στον αφανισμό μας. Τι θα κάνουμε λοιπόν; (i) θα φύγουμε απ’ το ευρώ και θα επιστρέψουμε στη δραχμή; (ii) θα υιοθετήσουμε τη χρεωκοπία (άμεση ή αργόσυρτη), (iii) θα μείνουμε στο ευρώ αλλά  θα διώξουμε τους δανειστές μας, εξοφλώντας τους με δανεικά που μπορούμε να πάρουμε (με χαμηλότερα επιτόκια) από τη Ρωσία και την Κίνα;   

Δεν είμαι οικονομολόγος ούτε διπλωμάτης για ν’ απαντήσω. Ως απλός πολίτης είμαι διατεθειμένος να μπω στον αγώνα, αλλά γυρεύω μια απάντηση και μια ηγεσία που θα συνεκτιμήσει τους παράγοντες του προβλήματος και θα μας οδηγήσει στην έξοδο από τη σημερινή κατάντια. Σε λιμένα υπήνεμο και σε μια Νέα Ελληνική Πολιτεία που θα εκφράζει την αρμονική σύνθεση των στοιχείων του πολιτισμού μας. Σαν κι’ αυτή που εκφράζει ο Μίκης ως ιστορική παρουσία.